نمی‌توانم باور کنم که بیش از یک هفته اینجا ننوشته‌ام. روزها به‌طور بی‌رحمانه‌ای سریع می‌گذرند و حتی فرصت نمی‌کنم درست‌وحسابی کتاب غیردرسی بخوانم. در تمام این هفته شاید فقط یکی دو بند از کتاب ۱۹۸۴٫ را مطالعه کردم. مطلب نصفه و نیمه‌ای که دو روز پیش نوشته بودم، هنوز هم نصفه و نیمه مانده و دستی نخورده و حتی یک کلمه هم در آن تغییر نکرده. برنامهٔ این هفته یک‌جور عجیب‌وغریبی پرشده که انرژی و وقت زیادی از من می‌گیرد.
