وقتی روز به‌ روز بزرگتر می‌شوی

"یعنی منم میتونم رمزو داشته باشم؟ :-) " (اشاره به عنوان پستش که گفت بخاطر یکی دو نفر از افراد واقعی رمزی کرده نوشته ش رو و بقیه میتونن رمز بخوان )

کامنتی خصوصی از من به پریسا برای پست رمزدارش. 

"اینجانب در حال پرسیدن رمز." ( اشاره به پرانتزِ عنوانِ پستش که میگه رمزو بپرسید تا بگم )

کامنتی خصوصی از من به پاتریک به همون دلیل بالا. 

جواب ها؛

پریسا "آره خوشحال! (خنده) رمز "

پاتریک " رمز (خنده) "

همیشه هر کسی یه پست رمزدار میگذاشت، با خودم فکر می کردم چطور براش کامنت بذارم که خیلی حالت نیازمندی و تقاضا به خودش نگیره، و خیلی هم پرروبازی نشه. رو کامنت های این مدلی خیلی فکر می کردم، تا یه جوری خوب از آب دربیان موقع پرسیدن. معمولا خوب بودن، حالا شایدم نه، نمیدونم. 

به هر حال به همین دلایل، هر وقت خیالِ پست رمزدار به سرم می زد، به خواننده هایی فکر میکردم که داشتم و احتمالِ یک درصدی ای که شاید عینِ من باشن تو این یه مورد. 

از طرفی دلم نمیخواست مرموز یا آدمی که در دلش رازی داره جلوه کنم. برای همین یادم نمیاد هیچوقت پست رمز دار گذاشته باشم. 

اما حالا این روزا که دلم میخواد حرفامو یه جایی بنویسم که خواننده داشته باشه، به این فکر میکنم که پست رمزدار بذارم. ولی هر چی میسنجم می بینم هنوز هم از پست رمزدار بدم میاد. 

خلاصه اینکه اگر روزی روزگاری خواستم یه پست رمزداری قرار بدم، یه عبارتی رو تعیین می کنم که خواننده هام دقیقا همونو به طور خصوصی برام ارسال کنن، و یا فوقش هم به سبکِ شباهنگ یه سوالی چیزی از یکی پستهام طراحی میکنم تا جواب برام ارسال بشه. 

تصمیمم این شده که جدول سودوکو بذارم و بگم جوابشو به عنوان رمز وارد کنید :))