وقتی روز به‌ روز بزرگتر می‌شوی

دمنوش بهارنارنجم کمک میکنه

کاش می‌تونستم جوری که باورت بشه بگم تهش هیچی نیست. نیست چون. ولی از اون‌جایی که تو ایستادی «کنکور» همه‌چیز به نظر میاد.

مخصوصا تو حوزه تو؛ آدمِ بزرگ «لزوما» از فضای آکادمیک در نمیاد. تهِ استادِ خوبی که تو دانشگاه تهران ببینی شاید اباذری باشه. اون رو هم نبینی اتفاق خاصی نمیفته. دانشگاه بهت کانکشن میده اما سوادتو باید از فیلسوف‌ها بگیری. باید بخونی. شبانه-روز، مدام. فیلم ببینی و مشاعرت رو طوری تربیت کنی که دقیق و تیز باشن. دنیا خیلی بزرگه فاطمه عزیزم. همه‌چیز خیلی عظیم‌تر از اونه که اسمِ دانشگاهت حتی مهم باشه.

و اینکه نگران نباش؛ اگه تو قبول نشی دانشگاه تهران، کسِ دیگه‌ای هم قبول نمیشه. حقوق که فکر نکنم بخوای. ها؟ ولی حقوق هم میاری. مطمئنم من.

کنکور مقدار کمی هوشه و «مداومت»، نه حتی خرخونی. باید در روزی پنج ساعتت مداومت بورزی. که تو هر دو رو داری.

نگران نباش. حتی کمی.

:*

فاطمه. زوده. استرس نگیر. بذار حداقل برا بعد عید :دی 

البته قبلش از بس استرس گرفتی و تمرین کردی استرست کاملا پنهانه...! ولی خب =)