وقتی روز به‌ روز بزرگتر می‌شوی

روایت رشد من

فاطمه.ح
متولد 81 ام. اوایل دهه 90 دهه‌هشتادی بودن در این فضا خیلی حس پرافتخاری به بهم می‌داد چون همه یا دهه هفتادی بودند یا دهه شصتی. من از 13-14 سالگی شروع کردم به نوشتن.


روانشناسی را در دانشگاه انتخاب کردم. برخلاف خیلی‌ها که به هوایِ بیشتر شناختن خودشان وارد این رشته می‌شوند، توهمِ کشف خودم را نداشتم.
اما کشف شدم، توسط خودم. هویتم را لابه‌لای درخت‌های خوابگاه خوارزمی کرج پیدا کردم و در مسیر تکراری کرج به گیلان جا گذاشتم.


دوست دارم یک کاری کنم. هر کاری. اینجا کارم نوشتن است و صادقانه بگویم، دوست دارم خیلی خوب بنویسم. هدفم از این وبلاگ از سال 1402 دیگر همین است.

***
به راه بادیه
به راه بادیه
بادیه بادیه
به راه به راه
نشستن باطل
نشستن باطل
باطل باطل
مراد مراد


بایگانی

درتعجب

پنجشنبه, ۹ آبان ۱۳۹۸، ۰۸:۰۳ ب.ظ

بعضی وقتا -به‌طرز عجیبی خیلی وقتا- فکر می‌کنم آدم چطور می‌تونه به اندازه اون منفور باشه؟ اونقدری که اکثریت (بالای 90 درصد) افرادی که در یه محیطی باهاش شریک/همکار/... هستن، منفور بودنش رو به زبون آورده باشن و حسی که بهش دارن. این سؤال اونقدر برام در اولویت نیست -و اونقدر مثال‌های زیادی درموردش شاید وجود نداشته باشه- که اگه رفتم روان‌شناسی بخوام بهش جدی فکر کنم. ولی گمونم بازم این سؤال سراغم میاد؛ که تو چطور می‌تونی اینقدر منفور باشی دختر؟

بنظر ساده میاد اما نمی‌شه با کلمات نوشتش. و همین یعنی به اندازه کافی پیچیده ست.

موافقین ۲ مخالفین ۰ ۹۸/۰۸/۰۹
فاطمه .ح

نظرات  (۳)

۱۰ آبان ۹۸ ، ۰۶:۱۷ احسان شریعتی

در مورد محبوب‌های ذاتی قبلاً کار کرده‌اند اسمش را هم گذاشته‌اند کاریزما

پاسخ:
اصلاً دقت نکردم نقطه مقابلش میشه کاریزما، جلو چشمم بودها :)
منفورهای ذاتی چی؟ چون بحث من الان این یکیه.

پ.ن: مثل اینکه اسمشو گذاشتن آنتی کاریزما! ولی با جست و جوهای اینترنتی خیلی کم میشه ازش خوند.

با چه جامعه آماری ای این حرف رو میزنی ؟ آیا خصوصیاتی که با توجه به اونها شخص منفور شمرده میشه با اخلاق منافات دارن ؟ 

پاسخ:
نگاه علمی ندارم بهش. میگم که حتی مثال نمیتونم براش پیدا کنم غیر این یکی، چون به طور علمی چیزی رو دارم بررسی نمیکنم.
نه ولی نکته‌ی جالبش برام همینه! ببین نمیتونم برات توضیح بدم چون تو محیط نیستی ولی خیلی جالبه میمیک صورت و نوع رفتار و لحن حرف زدن طرف و اینکه حس میکنی داره کنایه میزنه بهت، اونقدر منفوریت طرف رو بالا برده که همه از این واقعیت که به ندرت دروغ میگه منحرف شدن. 
وقتایی که تو تقلای اخلاقی راه درست رو انتخاب میکنه من باز برمیگردم به این چیزا فکر میکنم. چقدر حسی که ما از آدما میگیرم تاثیر داره! دلم میخواد کشف کنم چی تو وجودشه که اینقدر منفیش میکنه :))

حالا منم علمی و آماری نمیخواستم بررسی کنم ولی خب پس عمل تنفر بر انگیزی انجام نمیده اما پرفورمنسش یطوری اِ که این وهم رو در طرف مقابل ایجاد می کنه که انگار نه این اونطوری نیست که من ازش قرار باشه خوشم بیاد . 

 

مثلا من یکی رو میشناسم ، تو محیط خانواده اینقدر که از بچگی برخورد ها تند بوده و نسبت بهم حس خوبی نداشتن این بی دلیل نسبت به بقیه بی اعتماده و بقیه رو پیش فرض مهاجم میبینه . در عین حال اصن عمل خاصی هم انجام نمیده ها اما رفتارش دوستانه فقط نیست . عادی ِ . یعنی کاری نمیکنه به خاطرش ازش متنفر باشی . ولی انقدر دوستانه و خوب نیست برخوردش که ازش خوشت هم بیاد . 

پاسخ:
آره، درست متوجه شدی. بخاطر همین هم برام عجیبه. اونایی که دروغ میگن یا خودشونو میگیرن باید هم حس بدی بهشون داشت ولی این طرف خودش هم نمیفهمه چقدر منفوره. یه سری رفتارهایی داره که اگه بخوام بگم اصلاح کنه فقط با واژه «حس میکنم ...» می‌شه بیانش کرد و دلیل منطقی نمیشه براش آورد!

ها :) بنظر میاد وضعیتش بهتره نسبت به این نمونه :))

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">