وقتی روز به‌ روز بزرگتر می‌شوی

بنشینم و این فیلم را بعد از ۱۵ سال دوباره ببینم

فیلم اگر اشتباه نکنم محصول ۱۹۹۹ باید باشه من سال ‌های اول دانشگاه توی خوابگاه تماشت کردم، حتی شاید بیش از ۱۵ سال باشه، ورودی ۸۳ بودم

آه.. به همین دلیل نمی تونم خیلی از فیلم ها رو ببینم و خیلی از دنیای هالیوود دور افتاده م. 

یا باید ببینی، یا دستت رو بذاری روی کلید و هی هی بزنی جلو، جوری که یه قسمت هایی از فیلم رو متوجه نشی و اصلا این کار توهین به اون اثر به حساب میاد. از طرفی زحمت سانسورچی رو خودت داری متحمل می شی انگار و آخر فیلم هم خسته از زحمت بی جهتی که کشیدی و فیلم نصفه نیمه ای که دیدی! 

برای من دوباره دیدنش مثل دفعه‌ی اول دیدنه چون چیز زیادی ازش یادم نیست، به جز آل پاچینو

خیلی وقت قبل دیدم فیلمش رو. باید اعتراف کنم چیز زیادی ازش یادم نیست.

ندیدم.

ولی دوست دارم ببینم. نه به خاطر لذات مقدس مادی. به خاطر بازی آلپاچینو.

ورژنِ سانسور شدۀ کامنت:
من چون کلا فیلم خیلی کم دیدم، فیلمایی که دیدم دقیقتر یادمه نسبتا. منم همون سال دوم سوم دانشگاه دیدم این فیلم رو (ورودی 85)، یعنی حدود 13 سال قبل.

خاطراتی که از این فیلم یادم مونده، درآوردن گوشوارۀ شارلیز ترون توسط کینو ریوز بود که همیشه برام جذاب بوده و هنوز که هنوزه بحثش میشه میگم مثل کینو ریوز تو فیلم وکیل مدافع شیطان!

خودم این فیلم رو همزمان با فیلمِ کنستانتینِ ریوز دیدم. تو فیلم کنستانتین رقابتِ گاد و لوسیفر یا همون خیر و شر و شرطبندیشون سر روحِ انسانها واضح تر بود. همون سالها آهنگِ Spanish Train کریس دی برگ هم مدام روی گوشیِ کوچیکم پلی میشد. ترکیبِ محتوای این 2 فیلم و این آهنگ و فکر کردن به نبرد و خوبی و بدی توی دنیا برام جذاب بود توی اون سالهای جوونی :)

---------------------------------

از خاطرات شخصی که بگذریم، تحلیلتون از این فیلم رو خیلی دوست داشتم. و چون بین فیلمهایی کهتحلیل کردین، فقط این فیلم رو دیده بودم، تازه متوجه شدم چقدر دیدتون در تجزیه تحلیل محتوای فیلم وسیعه و بدون شک اگر یک روز دو فیلم قبلی در دو پست قبلی رو هم ببینم، میام و اینجا تحلیلهاتون رو میخونم. خیلی دوست دارم این سیستم رو که مثلا چند نفر یک فیلم رو میبینن و بعد برداشتهاشون رو به اشتراک میذارن. تنهایی فیلم دیدن رو اصلا دوست ندارم.