وقتی روز به‌ روز بزرگتر می‌شوی

دقیقا این مشکل من هم هست، مثالی که اذیتم می‌کنه کلمه‌ی انگلیسی add هست که می‌نویسن ادد، چرا؟ چون واژه‌ی خارجی دو تا d داره ما هم دو تا دال بذاریم آخه؟ 

البته شاید خودم هم اشتباه داشته باشم تو واژگانم اما این دیگه خیلی تو ذوق میزنه..

+ الان چک کردم ظاهرا از آخرین بار بهتر شده اوضاع و درست‌تر نوشته میشه :) 

ی حدسایی میزنم ولی بهتره برم سرچ کنم ببینم سره نویسی ینی چی :)

+ ی معلمی داشتیم میگفت زبان راه خودشو میره. همواره در حال تغییره. ولی شما هم تلاشتونو بکنین. آرزو بر جوانان عیب نیست :)

نقل به مضمون.

نگاه جالبیه. ان شاء الله عزیزانت سالهای سال سلامت باشن.

خواهش میکنم. خوشحال میشم در این باره نوشته هاتو بخونم.

خیلی هم عالی.

به عنوان کسی که همیشه از عربی بودن اسم و فامیل خودش خجالت کشیده، احترام خیلی بالایی برای سره نویسی و حتی حذف زبان عربی از پارسی قائلم.

ولی خوب چند نکته رو صرفا بدون نتیجه گیری خاصی اشاره می کنم:

1- بزرگترین چالش من هنگام ترجمه مقالات ISI شروع شد. مخصوصا وقتی برای تز ارشد خودم مطلب از مقالات مختلف ترجمه می کردم. و کلا چون آدمی هستم که حالا درست یا غلط، به متون فارسی هیچ  اعتمادی ندارم، حتما باید متون انگلیسی رو به فارسی برگردان می کردم. و معضل تمامی دانشجوهای دانشگاههای مرجع انگلیسی این برگردوندن لغات علمی انگلیسی به فارسیه. ببینین شما یکی دو تا سه تا ده تا صدتا نه هزارتا لغت رو به زور میگردی معادل فارسیش رو پیدا می کنی. ولی سر لغت هزار و یکم، مخصوصا اگر مقاله برای چند ماه اخیر مثلا 2019 باشه، قطعا به مشکل می خوری و مجبور میشی همون لغت رو عینا به فارسی بگی. حالا من سابقۀ ترجمه توی خیلی رشته ها داشتم. الان مثلا لغت پرسپترون توی شبکه عصبیِ مهندسی کامپیوتر یا به قول شما مهندسی رایانه توی ذهنمه :)) هر چقدر هم فرهنگستان لغت، معادل خوب و کاملی برای لغت پرسپترون پیدا کرده باشه، اقلا تا ده سال آینده وقتش نیست که ما از معادل فارسیش استفاده کنیم.

توی بخشهای علمی من به نظرم هرچی بیشتر به معادلهای انگلیسی بچسبیم نتیجه فعلا بهتره. توی علم خیلی دنبال فارسی حرف زدن نباشیم واقعا. با توجه به سهم خیلی ناچیز ایران توی علم فعلی دنیا :))

2- وارد این مبحث نمیشم که بعضی معادلهای فرهنگستان لغت رو واقعا نمیپسندم. مثل موشواره به جای موس. یا زیرموشی به جای موسپد. من همچنان موس و موسپد رو ترجیح میدم. ولی خوب مشکلی با صفحه کلید و صفحه نمایش به جای کیبورد و مانیتور ندارم. ولی مثلا فکر کنید چقدر مسخره میشه بریم مقازه لوازم کامپیوتری و به جای مادربورد بگیم آقا مادر تخته دارین؟! :))

3- یک نکتۀ خیلی مهم - نسل شما توی زبان شکر خدا خیلی قوی هستین. نسل ما داغون بود. بافرض اینکه درصد قابل قبولی از جامعه مون به حداقل سواد انگلیسی برسن، من قبول می کنم که تمام تلاشم رو بکار بگیرم که معادلهای فارسی رو به کار ببرم. وضعیت سواد انگلیسی مملکت ما، مخصوصا در بین مسئولینمون، در وضعیت هشدار و اسفناکی هستش. گاهی به کار بردن معادلهای انگلیسی باعث میشه عذاب وجدان ناشی از انگلیسی بلد نبودن در فرد مخاطب انگولک بشه و تلاشش رو بکنه که بره به سمت یادگیری زبان که از نون شب واجبتره این روزها. مثلا توی دانشگاه ما اکثرا استادها به صورت انگلیسی ایمیل و پیامک میزدن. من بلد نیستم انگلیسی تایپ کنم زیاد. یادمه سر تز ارشدم، کد برنامه پروژه م مشکل داشت. استادم پیامک زد که

Send me your program code ASAP

منم بیرون بودم. معنی ASAP هم بلد نبودم :)) گفتم میرم خونه سر فرصت معنیش رو از توی دیکشنری میبینم. اومدم خونه دیدم معنیش میشه As soon as possible یا در اسرع وقت :)))))) استادمونم کلی کفری شده بود.

فعلا به نظرم جامعه با این سواد انگلیسی پایین، لازمه یکم این نقطه ضعفش انگولک بشه و انقدر انگلیسی حرف بزنیم که کسایی که بلد نیستن یکم فقط یکم خجالت بکشن (منم خودم خیلی چیزا بلد نیستم. حتی حداقلهای زبان. ولی استقبال می کنم اگر کسی حتی یک اصطلاح و عبارت یادم بده). مثال دیگش خونه خالم پریشب، گفتیم نو ماچ، نو تاچ، جاست واچ. خالم که اتفاقا معلم دبستانه، پرسید یعنی چی، گفتم تاچ یعنی این و .... خیلی هم راضی هستم که یه عبارت انگلیسی یاد خالم دادم :)

4- بعضی عبارتها توی انگلیسی معنای تأثیر گذارتری دارن. مثلا من به شهرزاد خیلی عبارتهای انگلیسی پیامک می دم. بیشتر از همه از لغت FYI (Just For Your Info یا صرفا جهت اطلاع) استفاده می کنم. یعنی گاهی که میخوام غیبت کنم و یه خبری به شهرزاد برسونم و میدونم شهرزاد که از خاله زنک بازی متنفره، ممکنه در جواب من توپ و تشر بزنه. خوب من کامل با یه FYI اول پیامم منظورم رو میرسونم و شهرزاد میفهمه فقط خواستم خبر بدم بهش همین. مطمئنم حالا حالاها از صرفا جهت اطلاع استفاده نمی کنم چون به نظرم اون تأثیر گذاری رو نداره.

5- گاهی هم وقتی حس میکنم لغات فارسی خیلی کلیشه ای، لوس و خجالت آوره از انگلیسی استفاده می کنم. آدم با یه زبون دیگه گاهی حرف دلشو راحتتر میزنه وقتی به زبون مادری خجالت میکشه. مثلا ما خیلی کم میگیم برام دعا کن. به نظر اکثر مردم یه اصطلاح کلیشه ای هست. حالا خیلی ها کلا به دعا اعتقاد ندارن. باید بگن "برام آرزوی موفقیت کن" که حال به هم زن ترین جمله ست! آدم حس می کنه داره زیرنویس فیلم میخونه :)) این طور موقعها چی بهتر از لغت انگلیسی، Fingers Crossed؟ هیچ عبارت فارسی حس و حال Fingers Crossed رو برای من منتقل نمی کنه. یا مثلا بحثهای جنسی که معمولا توی ایران جا نیفتاده و خجالت آوره، من خیلی وقتها با دیالوگهای انگلیسی فرندز بیانش می کنم با شهرزاد و هر کسی که می دونم فرندز رو دیده. یه زبونِ دوم برای وقتی که زبون اصلی خجالت آوره.

انگلیسی از اون زبان هاست که قابلیت ترکیب شوندگی خیلی بالایی داره و به همین خاطر لغات ابداعی زیاد اتفاق می افته.

coronavirus هم یه لغت ترکیبیه. عبارت نیست. تو فارسی ما برای خلق خیلی از واژه های جدید ترکیب می سازیم. ولی انگلیسی نیاز به ترکیب سازی نداره. به همین خاطر coronavirus یه لغته. ترکیب نیست. برای ترجمه ش زبان فارسی دو تا راهکار داره: چون خلق لغت تو فارسی اغلب از طریق ترکیب ساختنه ترجمه کنن ویروس کرونا و یا این که ترجمه نکنن و همون تلفظ انگلیسی رو با حروف فارسی بیارن تو زبان فارسی: کروناویروس.

به نظرم جفتش درسته و نمی شه اون یکی رو محکوم کرد. 

لینک عکس

گویا اصلاحات علوم تجربیه

بی لطف نیست اوردنش اینجا

من در مورد علوم تجربی و فیزیولوژی بدن اطلاعات زیادی ندارم. ولی با تمامی این اصلاحات مخالفم

اپیگلوت و اندوسکوپی واقعا مسخره بودن. خوناب به جای پلاسما هم اصلا لغت مناسبی نیست. چون خوناب در شعر فارسی قدیم به عنوان خود خونی که جاری شده کاربرد داشته فکر کنم.

تصحیح میکنم

با همش مخالف نیستم. مثلا پژواک انگاری رو دوست داشتم

همون روز شهرزاد رو دیدم که دانشجو پزشکیه و این مخففها رو براش خوندم و گفت اتفاقا کلمات خوبی انتخاب کردن خیلیاش رو ما هم میگیم. به شرطی که دانش آموز حتما انگلیسی پاورقی رو هم بلد باشه معادلهای خوبی هستن